വാക്കുകൾക്ക് പുത്തൻ കുപ്പായമില്ല.
പരന്ന കണ്മഷിപ്പോൽ അവ്യക്തമായ അവസാനങ്ങൾ..
ചേർച്ചക്കേടിന്റെ ജാള്യത തെല്ലുംമറയ്ക്കാതെയോരോവരിയും!
I've been told, it's illegible.
I've been told it's too much to take.
I try to put the pandemonium
tormenting my heart, into words.
And it becomes a colossal mess.
The poems I abort.
The sentences I gulp down,
Like those tablets you never chew.
Because biting into it
Reveals its bitterness all the more!
So I mourn, while I write.
I mourn for the words,
I will never give birth to.
I mourn for the things you'll never know.
എനിക്കെന്റെ പ്രേമലേഖനങ്ങൾ പ്രിയപ്പെട്ടതാണ്.
Because they're both
the pain and the remedy.
Roshni Ravindran
of.both.worlds
Kidu
ReplyDeleteThanks da!
DeleteSo good to see that you're back.
ReplyDeleteThank you my sunflower 🌻
DeleteThis comment has been removed by the author.
ReplyDeleteഓർമ്മച്ചെപ്പിൽ എന്നും ഒളിപ്പിച്ച സ്വകാര്യത,മഷി പുരണ്ട അക്ഷരതാൾ😝
ReplyDelete😊😊
DeleteKollalo ...
ReplyDeleteThank you
Deletedub
ReplyDelete❤
Delete